Η Ιστορία της Πίτσας
Οι αρχαίοι πολιτισμοί της Μεσογείου προσφέρουν μια μεγάλη ποικιλία με πιάτα που μπορούν να θεωρηθούν ως οι πρόγονοι της πίτσας εδώ και 3000 χρόνια!
Έτσι από την αρχαία Αίγυπτο ως την Ελλάδα ,την Ρώμη και την Πομπηία βρίσκουμε πολλά πιάτα που θυμίζουν την πίτσα και στα υλικά και στην παρασκευή αλλά και κατά το ψήσιμο .
Η κλασική Ελλάδα φαίνεται να γνώριζε πολλά παρόμοια προϊόντα που μπορούν να θεωρηθούν ως αρχέτυπες εκδόσεις της πίτσας. Πλατιές πίτες η ψωμιά όλων των ειδών φαίνεται να ήταν διάσημα και διαδεδομένα φαγητά κατά την κλασική περίοδο.
Βρίσκουμε αρκετές μαρτυρίες Ελλήνων συγγραφέων που αναφέρονται στα διάφορα είδη πίτσας αποκαλούμενα ως « μάσα » στα αρχαία Ελληνικά. Παρόμοιες μαρτυρίες ξανασυναντούμε αργότερα στον Λατινικό κόσμο και ευρέως στην αρχαία Ρώμη που αναφέρονται σε αυτό το είδος πίτσας με τις ονομασίες «Placenta» και «Offa».
Η πίτσα αδιαμφισβήτητα παρουσιάζεται ως ένα τυπικό φαγητό γεννημένο στους πολιτισμούς της Μεσογείου ενώ στην Νάπολη της Ιταλίας η πίτσα θα βρει την πατρική της γη και θα ξεκινήσει την παγκόσμια νέα εμφάνιση της.
Στις δεκαετίες μεταξύ του 18ου και 19ου αιώνα , η πίτσα επιβεβαιώνεται ως ένα από τα πιο αγαπημένα πιάτα των Ναπολιτάνων και διεκδικεί πλέον τα δικαιώματα της πατρότητας της πίτσας, ως προς τα χαρακτηριστικά της γεύσης και του ψησίματος
αλλά και ως προς τον χώρο παρασκευής. ¨Έτσι γεννιέται η Πιτσαρία.
Κατά την διάρκεια του 18ου αιώνα ,η πίτσα ψήνεται σε φούρνους και πωλείται στους δρόμους της Νάπολης. Ένα αγόρι που στηρίζει στο κεφάλι την «stufa» , ( η γνωστή στόφα -μικρό τσίγκινο φουρνάκι που κρατάει την πίτσα ζεστή ) φέρνει απευθείας στον πελάτη την πίτσα η οποία είναι ήδη φτιαγμένη με διάφορα αρωματικά και προσελκύει το ενδιαφέρον με το έντονο κάλεσμα της . Την ίδια περίοδο ξεκινάει η αύξηση της προτίμησης γιαυτό τι πιάτο και η πώληση στους φούρνους, στους δρόμους και στις πιτσαρίες εδραιώνεται συστηματικά.
Ο φούρνος ,ο μαρμάρινος πάγκος όπου προετοιμάζεται η πίτσα , το ξύλινο ράφι με τα υλικά ,η εξωτερική βιτρίνα με την ψημένη πίτσα για τους περαστικούς –όλα αυτά τα χαρακτηριστικά θα βρεθούν αργότερα σε κάθε μοντέρνα Ναπολιτάνικη πιτσαρία της εποχής.
Οι πρώτοι μετανάστες Ναπολιτάνοι πιτσαδόροι πρωτοπορούν αυτά τα χρόνια :
Η πρώτη αυθεντική πιτσαρία « Pietro.. e basta cosi» είναι πια γεγονός.
Η πίτσα « Duono testa at Salita s.Teresa » κυριαρχεί στα αριστοκρατικά σαλόνια και γίνεται κυρίαρχη αφού σηματοδοτείται ως διάσημη προτίμηση του τότε βασιλέα της Νάπολης –Ferdinando II της Βορβόνης.
Διαμαρτυρόμενοι, συγγραφείς ,μουσικοί και ποιητές όπως οι Μatilde Serao, Salvatore Di Giacomo ,Libero Bovio και πολλοί άλλοι μεταξύ αυτών και μεταγενέστεροι βασιλείς , δεν λησμόνησαν να καταγράψουν και να γιορτάσουν την παρουσία της πίτσας στην καθημερινή ζωή.
Η πιτσαρία « Ancient Pizzeria Brandi » ακόμη έως σήμερα έχει αναρτημένο, υπογεγραμμένο ντοκουμέντο από τον Galli Camillo [ υπεύθυνο των γευμάτων της βασιλικής οικογένειας ] όπου αναφέρεται η άδεια παροχής γεύματος προς την Αυτού Υψηλοτάτη Βασίλισσα Μαργαρίτα και ειδικότερα για την συγκεκριμένη και διασημότερη πίτσα στον κόσμο ,όπου το όνομα της οφείλεται αποκλειστικά και μόνο προς τιμή της ανωτέρω βασίλισσας.
Το ξεκίνημα της νέας χιλιετίας ,βρίσκει την πίτσα έτοιμη για διεθνή και παγκόσμια εξάπλωση πέρα από τις γειτονιές της Νάπολης. Στο πέρας του Αιώνα η πίτσα αναγνωρίστηκε από ολόκληρη την Ευρώπη ως την Αμερική και την Ιαπωνία.
Σίγουρα όμως έχει ξεφύγει από τα παλαιά πρότυπα παρασκευής της και ενδεχομένως με την εμπορική και επιχειρηματική δραστηριότητα που έχει προκληθεί , έχει χάσει μεγάλο μέρος της παραδοσιακής προέλευσης της ,καθώς και την αγνότητα της γεύσης της.
Στο Parmigiani είμαστε βαθιά προσκολλημένοι στις πατροπαράδοτες συνταγές και σίγουρα μπορούμε να εγγυηθούμε πως κάθε πίτσα μας , κρύβει μέσα της της -όχι μεγάλα μυστικά – αλλά κυρίως την αγνότητα των υλικών και τον παραδοσιακό τρόπο προετοιμασίας και ψησίματος.
The Parmigiani Team
